Erfgoed van de week: Sluw is de duif op de steen…

Bij de rioolvervanging aan de Van Dorthstraat werden vele metaalvondsten gedaan. Een daarvan is een zegelstempel dat vermoedelijk uit de zeventiende eeuw dateert. De stempel is enigszins aangetast door zijn eeuwenlange verblijf in de bodem, maar toch is de tekst enigszins leesbaar.

Als randtekst lijkt er te staan: “Sluw is de duif op de steen.” De afbeelding is die van een Griekse zuil in twee delen met daar bovenop een duif. Aan de zijkant zien we twee dieren tegen de zuil aanleunen: een slang en een leeuw. Waarschijnlijk is de voorstelling een variant op een passage in het Bijbelse Hooglied: “De Satan (de slang en de leeuw) is een sluwe gast; maar laat hem vrij woeden, brullen en woelen, rondom deze rots (de steen) – de duif zal hij niet meester worden – of hij moet de rots zelf verslinden, in welke zij woont”. Waarschijnlijk werd de passage in de zeventiende eeuw begrepen als de Christen (de duif) die bescherming tegen het boze (de slang en de leeuw) zoekt door op de rots (de kerk) te vertrouwen.

Helaas is niet te achterhalen wie deze bijzondere stempel gebruik heeft. Normaal gesproken staan er op zegels namelijk familiewapens of huismerken en soms een naam, maar een Bijbelse voorstelling is op zijn minst opmerkelijk.